Velud der eskiler. Aslında, “doğurgan” ya da “çok doğurgan” anlamına da gelir ama yaptıkları her neyse o alanda çok verimli olanlar için “üretken” anlamında kullanırız. Az bilinen bir anlamı daha vardır tabii. Bir şeye fazla düşkün olanlar için de “velud”…
Velud der eskiler. Aslında, “doğurgan” ya da “çok doğurgan” anlamına da gelir ama yaptıkları her neyse o alanda çok verimli olanlar için “üretken” anlamında kullanırız. Az bilinen bir anlamı daha vardır tabii. Bir şeye fazla düşkün olanlar için de “velud” denir.
Edebiyat dünyamızda bu sıfatı taşıyan herhalde az değildir ama her iki anlamda velud olana pek rastlanmaz. Bu nedenle Tacim Çiçek “özel” bir yere sahip yazınımızda. Hem çok “üretken” hem de gerçekten “edebiyata fazla düşkün”. Yazının birçok alanında ürün vermiş biri olarak çok sayıda hak edilmiş ödülün de sahibi tabii.
Sadece hevesle, öykünmeyle yapılacak bir iş değildir “yazarlık”. Ciddi bir bilgi birikimi, olan birikimi de geliştirip koruma becerisi ister. Çicek, neye karar verdiğini iyi bilen biri olarak da özel bir ilgiyi hak ediyor. Yanılmıyorumdur umarım, üç şiir kitabı yazdıktan sonra şiiri bırakması elbette ciddi bir karardır ama bunu çekinmeden yapabilecek kadar da cesur olması son derece takdire değer. Israrlı olmanın anlamsız olduğu alanlarda zaman kaybetmenin gereği yok kuşkusuz. Çicek, şiirinden kazandığı zamanı çok iyi değerlendirip yazınımıza çok sayıda kitap kazandırmış bir “edebiyat emekçisi”.
Belirleyici olan
Her hangi bir şeyin “emekçisi” olmak toplumcu bir bakışa sahip olmakla bir anlam ifade eder. İnancım budur. Çiçek, örneğin, çocukluk hatırlarına yer verdiği “Geçmiş Ceyhan’da Çocukluktu” adlı kitabında, elbette akıl baliğ olduğu andan itibaren savunucusu olduğu toplumculuğun kılavuzluğunda mikrososyolojik gözlemler eşliğinde bakmış çocukluğuna. Okurken zevk aldım doğrusu. Diğer kitaplarında da, türü ne olursa olsun, toplumcu gerçekçi bakışı fark ediliyor kolayca.
Biliyorum, tutucu olarak değerlendirileceğim ama toplumculuktan uzak edebi ürünleri, kimi iyi örneklerinin varlığına rağmen, “tatsız tuzsuz bulurum”. Çiçek’in kitapları bende ciddi bir tat bıraktı ama bu, kitapların sadece bana yakın bir görüşün ürünü olmalarından kaynaklanmıyor, Çiçek’in saran, sıcak, didaktiklikten uzak üslübunun da payı, kuşkusuz fazlasıyla, var.
Edebiyat ortamımızda sağlıklı ilişkiler yoktur pek. Bundan payını alanlardan biri de Çiçek’tir. Çalıştığım bir gazetenin kitap ekinde ona yönelik bir sansür vardı örneğin. Biraz da kendisinden kaynaklanan, ama asla hak etmediği o sansürü aşamamışımdır maalesef. Aynı düşünce sistemine inanmış olmanın dışında Çiçek’le ortak noktamızın “kitap okuru” olmak olduğunu düşünüyorum. “İyi okur” türü değerlendirmeleri kendim için kullanmam ama Çiçek için “iyi” hata “sıkı bir okur” derim. Bundan ötürü belki de edebiyat/yazar evrenini anlattığım kitabım “Kitap Kokusu”nu beğenmişti. Kendisi de tüm bu “sıkı okur”luktan doğan notlarını, gözlemlerini, kitaplara, yazarlara ait değerlendirmelerini “Geride Yazılan Kaldı” adlı kitabında topladı. Kitaba düşkün olanlara öneririm. Dijital, sanal hepsi tamam ama kitap bambaşka tabii. O nedenle kitabı konu edinen kitapları okusun isterim herkes.
Tacim Çiçek bir öğretmen. Yurdun çeşitli bölgelerinde görev yapması gözlem zenginliğine sahip kılmış onu. Kitaplarında buna tanık olacaksınız. Ben bir kıraathanedeki masalcı ihtiyarın hikayelerini anlattığı “Bir Hayal Satıcısı” kitabında da palavracı bir avcıyı anlattığı “Kekliğin Son Ötüşü” kitabında da bunu fark edebildim.
Merkezler görmüyor
Sosyalist basında değerlendirmeleri, söyleşileri yayınlanan Tacim Çiçek’e, hakkıyla muamele yapıldığını söyleyemem. Israrla görmezden geliniyor; çok sayıda ödülünün olması bu iddiama ters değil. Edebiyatın merkezi kabul edilen kimi yerlerin Çiçek gibilere uzak olması etik değil ama anlaşılabilir. Toplumcu gerçekçilik bu merkezlerin canını sıkıyor çünkü. “Edebiyattaki iktidar” kendisinden başka sese tahammül edemez.
Yazı serüveni sürüyor Tacim Çiçek’in. Bu serüvenin ürünlerinden siz de haberdar olun. Hepsi değil, bir kısmı bakın şunlar: Aykırı Sevdalar Söylencesi (1993), Kekliğin Son Ötüşü (2011), Bana Güvercinleri Anlat (2011), Kitap Hırsızı (2014), Ben/cil Metinler (2015), Bir Hayal Satıcısı (2016), Geçmiş Ceyhan’da Çocukluktu (2018), Hatıralar Manavkuyu (2019), Çocuk Edebiyatı Denilince (2017), Reddediyorum (2019), Geride Yazılan Kaldı.
Çiçek yazmaya devam ediyor. Etmeli. Kerameti kendinden menkul merkezleri sarsmalı.
